Verkiezing in België

Verkiezing in België
In België bestaat de kiesplicht. Dus ook voor ons. Volgens onze identiteitskaart behoren we ook tot dat polderras. We zijn ergens op weg naar Santiago de Compostela en kunnen onze reis niet afbreken. We zitten nog goed op koers en in Geubenwiller (Elzas) hadden we nog 2.192 kilometers voor de boeg. Aan de snelheid dat we vorderen zullen we misschien met Kerst op onze bestemming aankomen!
Maar nu de verkiezing. Van een bediende in het Knokse gemeentehuis kregen we een papiertje mee. We moesten het maar door de plaatselijke politie, waar we op 7 mei zouden verblijven, laten dateren en afstempelen met de gemeentestempel. Volgens het papiertje was dat in het Frans, in ons geval voor Frankrijk dus: een ‘sceau de police’.
De zondag is er in Frankrijk veel gesloten. Ook de gendarmerie heeft permanentie maar hun burelen zijn in kleine gemeenten dicht. Wij de dag voordien (zaterdag) in een dorpje naar het politiebureel om een stempeltje voor morgen.
De brave man wilde wel maar kon niet. Hoe weet ik dat je morgen hier nog bent?
Das waar ook, we komen maandag eens terug.
Gaat ook niet, je kan van alles uitgespookt hebben en ik geeft je geen dekking tot de een of andere criminaliteit! Terug naar af.
We hebben twee dorpjes aangedaan om uiteindelijk in Riquewihr, waar goddank een gemeentelijke dienst open was: het toerismebureau, een stempel te krijgen. Voordien hadden we die dag, de zondag dus, diesel getankt en betaald met Visa-kaart en centen gestoken in een parkeerautomaat. De bon en pompstationontvangstbewijs angstvallig bijgehouden als bewijs van afwezigheid uit het dierbare vaderland!
De maandag overnachtte we in Guebwiller, een stopplaats naar Santiago, en kon ik in café ‘La Wah-Wah’ mijn gmails draadloos verzenden.
De volgende stops waren Belfort, waar de citadel bezocht werd met de leeuw (Lion). Een creatie van Bartholi die ook het New Yorkse Vrijheidsbeeld ontwierp (www.citadelle-belfort.fr), en Ronchamp. De Zwitserse wereldvermaarde architect Le Combusier ontwierp hier de ‘Chapele ND du Haut’ (www.chapellederonchamp.fr).
De kapel van Corbusier
In de dertiende eeuw werd op de heuvel Bourlémont die 150 meter boven Ronchamp, een voormalig mijnwerkersstadje van 3.000 zielen oprijst, een kapel bebouwd die veel pelgrims trok. Op het dak daarvan werd later een grote Maria geplaatst. In 1913 werd ze getroffen door de bliksem, waarna de kapel in vlammen opging. De nieuwe kapel, kort daarna op dezelfde plaats gebouwd, is in 1944 weggebombardeerd.
De nieuwe kapel, wat me doet denken aan een uit de kluiten gewassen paddenstoel met scheepsschouw van een transatlantieker, verrees in 1955. De ongelovige Corbusier zei later over zijn schepping: ik heb een oord van stilte, van gebed, van vrede en innerlijke vreugde willen creëren.
De rust wordt nu verstoord door werken aan een nonnenklooster. De zusters Clarissen komen zich in de schaduw van de kapel vestigen. De orde vestigde zich rond 1250 in Besançon. Wegens te drukke stad, volgens de zusters, konden ze hun roeping niet volgen zoals het hoorde. Dat vereiste stilte. Ze rolden hun matten op en verhuisden. Het viel niet bij iedereen in de smaak. De gemoederen liepen hoog op. Petities gingen rond om de bouw van het klooster tegen te gaan. Gevreesd werd dat hierdoor o.a. de vermelding van de kapel op de lijst van Unesco werelderfgoed zou geschrapt worden. Hoe dan ook, het klooster komt er. Wel half ondergronds en, uit het zicht van de kerk achter weelderig groen weggestopt.
In eerste versnelling geraakten we de verraderlijke steile helling naar het heiligdom tot boven de parking op. Er is een souvenirshop en tentoonstelling over hoe het nieuwe klooster er binnen enkele jaren moet uitzien. Toegang was 5 euro per persoon.