*
De volgwagen rijdt door ik sla rechtsaf - 6637
*
Noia
We richtte nu onze aandacht op Cabo Fisterra. Daarom namen we de autovia richting Pontevedra en de aangeduide afslag naar Noia. Dit stadje ligt aan de Ria de Muros E Noia. De donderdagmorgen was het in de ‘Villa Historica’ markt. Gezellig maar moeilijk om te parkeren.
*
Tip: vijf minuten lopen van de Praza das Américas is er plaats zat op de parking van de voetbalplein. Noia beschikt over een van de mooiste Cruceros van Galicië (de kruisafneming van Eiroa). Bezoek ook eens in de gotische kerk van Santa Maria A Nova in het oude stadsdeel, het Museo das Laudas (oude grafsafsluitstenen). Het museum werd in 1973 geklasseerd als Historisch- en Kunstzinnige Site.
*
Langsheen de Rias naar de Kaap
De rijksweg AC550 loopt nagenoeg langsheen de kusten van de Ria de Muros en de Ria de Corcubion naar het einde van de wereld!
Na Muros en de vuurtoren van Punta Minarzo waren er enkele schaarse zijwegen die afdalen naar het strand. We namen de eerste de beste en landen op een verlaten fijn zandstrandje met rotskusten. Ik verzamel mij staaltje zand voor de collectie en Eliane dook tussen de stenen om haar verzameling zeldzame schelpen bijeen te harken (te bezichtigen Bibliotheek F. de Smet in Knokke-Heist, België).
*
Na Cee splitste de weg zich rechtsaf naar A Coruna. Linksaf reden we naar Finisterra www.finisterrae.com. De Kaap was dan nog een eindje doorzetten (13km). Aangekomen waren er drie aangeduide gratis plaatsen voor campers voorzien. Wij overnachten balancerende op het uiteinde van de wereld met een prachtig zicht op de oneindigheid van water en lucht. Velen toeristen komen hier dan ook om de zonsondergang te bewonderen.
Wij hadden geluk. Eens de zon ondergedoken in een vuurwerk van kleuren begon het terug water te gieten en stak er storm op. Ook al een niet te missen ervaring op het einde van de aardbol om heen en weer geslingerd te worden in een op hol geslagen bed boven een afgrond.
‘s Morgens ging ik op verkenning. De refugio was gesloten. Een stempeltje kon bekomen worden in de vuurtoren. Cerrado, gesloten. Ook de souvenirshops. Het werd voor velen wachten in de druilende regen en de niet aflatende windvlagen tot er wat bewoog! En dat was dan in de namiddag met de eerste toerbussen.
*
0-kilometerpaal Kaap Finesterre – 6836
*
Niet Santiago maar Kaap Finesterre is voor fanatieke perigrinos pas het einde van de pelgrimstocht, de zogenaamde Santiago-Muxia-Fisterra-camino www.concellomuxia.com. Een ander wandelpad erheen is de Senteiro/ruta/route R1 (Promontorum Neium).
De traditie is dat ze hier dan ook hun versleten wandelschoenen en overtollig wandelplunjes achterlaten. De ijzeren elektrische draadpalen aan de vuurtoren zijn er dan ook mee versierd als kerstbomen. Een kunstenaar had een paar bronzen bottines op een rotsblok gepind.
Eindpunt Cabo Fisterra – 6842
*
Mistig vuil miezerig weer
Wij besloten het voor gezien en reden terug naar Corcubion. Klein vissersplaatsje waar je kunt parkeren aan de zeedijk www.corcubion.info. Geen strand, een eindje verder zagen we het schelpvormige strand van Cee. Er was ruime parking. We zouden er twee nachten verblijven en de storm ‘afrijden’, zoals ze dat in scheepstermen zeggen. Er is een winkelcomplex met supermarkt, cinema en internetc@fe. Op zondag is er markt en om af te sluiten is er nog een Chinese goedkope spullenwinkel, waar je hetgeen vind dat je anders niet vind kunt vinden! Comprendes? www.finisterrae.com/concello/cee/httm.
De derde dag bleef de storm aanhouden. Het was mistig vuil miezerig weer. Omdat we er toch niet wilden wortel schieten besloten we toch maar naar A Coruna te rijden. De ‘dodenkust’ hadden we al meermaals verkend. Het weer liet niet toe om er nu van te genieten www.turismocostadamorte.com.
A Coruna
We volgden de AG55 tot aan de autovia A55 (péage €1,75 en €0,50). Gratis overnachtingplaats vonden we aan de door Unesco geklasseerde Herculesvuurtoren (Torre de Hercules). Er was tevens een toerismebureau, klein strandje in een spleet tussen de kaolmiet rotsklippen. Een antiek trammetje met rieten banken breng je naar het strand aan de baai van Enseada do Orzan of het Centro aan de haven (€2 de rit). We zouden het er drie nachten uitzingen www.turismocoruna.com.
Toeristisch trammetje - 6859
*
Praia da Lagoa met de kaolmiet rotsklippen en de Herculusvuurtoren – 6865
*
Rias Altas
We reden naar Ferrol en van daaruit naar de Rias Altas (AG116 en AC566). Deze kust (de hoogste van Europa naar het schijnt) beschikt over kleine verdoken strandjes dito knusse badplaatsen. Aan Punta de Frouxeira bezochten we o.a. Praias de Rio, -Outeiro (Lago) en Praia da Magdalena in Cedeira. In deze laatste sliepen we rustig aan de havendam (Porto).
*
Wilde paarden
We besloten zoveel mogelijk de kust te volgen naar het oosten. Het was een smalle baan door de Serra de Eixil tussen royaal in het rond gestrooide rotspartijen en bebost. Er leven paarden en koeien dat eenmaal per jaar in koralen gedreven worden voor te brandmerken, ‘rapa das Bestas’ genoemd.
Aan een draai in de weg was er een parking met picknickgelegenheid. We hadden een prachtig zicht op de kust. De tamme paarden kwamen ons een goede dag wensen in de hoop wat lekkers mee te verdienen. Beneden lag het vermaarde dorpje San Andrés de Teixido. Ook al een pelgrimsoord op de weg naar Santiago, de Camino del Norte.
De weg verder naar het oosten volgende, nu door de Serra da Capelada, werd de boomgrens bereikt en op kale rotsen na, was de attractie hier de troepen in het wild rondlopende paarden en koeien. Ze hadden als dagelijkse bezigheid het zoeken naar een hap gras tussen de stenen.
Op het einde van de weg sloegen we linksaf naar het haven van Carino. We zouden terug een kalme nachtrust vinden aan een paseo aan een strand. Een eindje verder doorrijden naar het noorden kwam je uit aan de vuurtoren van Cabo Ortega. Het rotweer had ons terug ontdekt en we zagen af nogmaals eens grondig dooreen geschud te worden. Finisterre was al voldoende geweest met beladen sensatie.
Omdat het weer tegenzat, volgens de plaatselijke krant was er al 200- tot zelfs 300 mm regen gevallen, werd besloten van de Noordelijke Atlantische kustweg naar Frankrijk af te zien. Schuin rechtdoor Spanje zouden we nu naar Barcelona toe rijden. Volgens de geraadpleegde krant was het weer er prachtig.
We overnachtte terug aan het kathedraal van Astorga (voor een onmisbare kop chocolade) en volgden terug de Camino, nu als Francisco in tegengestelde richting naar Léon, Burgos, Santo Domingo de la Calzada (met zijn kippenren in de kathedraal verwijzend naar een legende) en Rioja wijnstad Logrono. Daarna werd de richting naar Zaragoza ingeslagen. Uiteindelijk kwamen we via de A2, A7 afrit 31 en C31 aan de Middellandse Zee in Casteldefels aan het strand terecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten